به سادگی

داشتن کسی که بتونی باهاش راحت و بی دغدغه حرف بزنی و درک ات کنه خیلی خوبه،داشتن کسی که بتونی راحت پیشش اشک بریزی و بغض لعنتی رو بشکنی هم...جدای از اینکه فرد مورد نظر اطراف من یافت نمیشه،بنده یک درونگرای درونگرای درونگرا هستم!

بیشتر از بیست و چهار ساعته که دارم خودمو می زنم به اون راه،یه چیزی راه گلومو بسته و خیال رها شدن هم نداره

همه ی راه ها رو هم برای بهبود این حال لعنتی به کار بستم...از بیرون رفتن و پیاده روی کردن تا روی آوردن به خوراکی های شیرین!

با آهنگ های غمگین که بغض ام رها نشد،بیخیال شدمو چنین ساعت بدون وقفه شاد گوش دادم،بغض از بین نرفت ولی یکم نفس کشیدن راحت تره

بیخیال :))

+فردا باشگاه درمانی رو اجرا خواهم کرد حتما!

:)